GRY NASZEGO DZIECIŃSTWA Część pierwsza

SUMO

Pokémon Red (1999)

Okres fascynacji tą grą mogę podzielić na dwie części. Pierwsza trwała, kiedy ja oraz mój starszy brat nie znaliśmy jeszcze języka angielskiego na tyle, by zrozumieć, co należy zrobić z otrzymanym na pokładzie statku S.S. Anne HM-em. W konsekwencji przez długi czas nie wykroczyliśmy poza trzecie miasto, co nie przeszkodziło w spędzeniu setek godzin na tym niewielkim terenie. Kilka lat później rozwiązanie wstrzymującego nas problemu stało się jasne i mogłem ze spokojem przejść całą produkcję. A potem kolejny raz i znowu, i tak jakoś trwa to do dzisiaj, że raz na kilka miesięcy zdarzą się wieczory, podczas których znów zbieram swój dream team z I generacji pokemonów i zostaję mistrzem regionu Kanto.

Hired Team: Trial (2001)

Z dzisiejszej perspektywy Hired Team: Trial może wydawać się strzelanką jakich wiele. Wpisująca się w nurt Quake’o podobnych produkcji, nie wyróżniała się niczym szczególnym, lecz dla kilkuletniego mnie była to gra idealna. Dynamiczne rozgrywki na różnorodnych mapach (począwszy od miejskich lokacji, po dziwne, gotyckie korytarze i na platformach w kosmosie skończywszy) sprawiały, że tytuł nie nudził się pomimo wielokrotnego przejścia wszystkich misji. Na plus zasługiwał też spory wybór broni i możliwość – ograniczonej, co prawda, ale jednak – kastomizacji awatara.

Magic & Mayhem: The Art of Magic (2001)

Zastanawiam się, czy mam jakąś grę z dzieciństwa, którą rzeczywiście przeszedłem od początku do końca. Bo również tutaj, podobnie jak w pierwszym przypadku (oraz wielu innych) zablokowałem się w pewnym momencie kampanii fabularnej i nie miałem pojęcia, co powinienem zrobić. Jednakże nie przeszkodziło mi to w rozgrywaniu setek lub też tysięcy meczów. Rozgrywka w Magic & Mayhem polega na sterowaniu swoim adeptem magii, tworzeniu armii czarodziejskich istot i prowadzeniu wielkich – jak na tamte czasy – bitew z wrogiem. Do dzisiaj pamiętam ekscytację, kiedy udawało mi się przywołać czerwonego smoka lub żywiołaka ziemi.