Recenzja mangi Zapiski zielarki tom 3

Trzeci tom Zapisków zielarki to dalszy ciąg niezamkniętej w poprzednich rozdziałach sprawy. Maomao zna sztuczki niczym rasowy detektyw. Odkrywa, jakim sposobem do potrawy trafiła trucizna. Plotki rozchodzą się szybciej niż zaraza. Każdy już słyszał o zdolnej służce-zielarce, ale nikt niewtajemniczony nie łączy jej z Maomao. Dziewczyna trzyma się własnych zasad i zachowuje sekrety pałacu dla siebie, a jej skromność nie pozwala na chwalenie się swoimi ostatnimi osiągnięciami. Poza tym tylko tak może zachować choć trochę spokoju w miejscu, w którym dzieje się tak wiele. 

Tomik ten dobitnie ukazuje nam, że urodzenie się w rodzinie o wysokiej pozycji, a nawet bycie konkubiną samego władcy wcale nie zapewnia życia usłanego różami. Młodziutka pani Li Shu, choć zajmuje szczególną pozycję na cesarskim dworze, nie ma łatwo i to nawet wśród własnych służek. Kobiety bywają przebiegłe i okrutne. Szczególnie gdy muszą walczyć o swoje miejsce i pozycję lub zwyczajnie — gdy kogoś nie lubią. Pytanie, czy wrażliwa i wciąż dziecinna Li Shu poradzi sobie w miejscu tak zepsutym przez rywalizację? 

Maomao wykorzystuje ozdobę, którą otrzymała od młodego oficera. Ta dziewczyna ma chytre sposoby, by dopiąć swego. Co się dziwić? Wychowywała się w dzielnicy uciech i zna więcej sztuczek, niż mogłoby się wydawać, poza tym ma znajomości w Grynszpanowym Pawilonie. Tym samym, ku niezadowoleniu pana Jinshi, zielarka opuszcza pałac, by odwiedzić swój dom rodzinny. Nareszcie nieco bliżej poznajemy jej ojca. Maomao nie byłaby jednak sobą, gdyby nawet podczas wychodnego nie wplątała się przypadkowo w rolę detektywa. 

Pech chciał, że w tym samym czasie w dzielnicy uciech dochodzi do tragedii. Pewna kurtyzana i jej klient spożyli zatrute wino. Jeśli zakochali się w sobie, a mężczyzna nie miał pieniędzy na wykupienie wybranki swego serca, może miało to być romantyczne samobójstwo? Jako córka znachora nasza bohaterka zostaje wciągnięta w sprawę. Czy zdoła ich odratować? I czy na pewno była to próba samobójstwa, a nie morderstwa? Manga zaczyna mieć scenki niczym z kryminalnego serialu. Sprawa nabiera nieco niebezpiecznych obrotów. Nawet życie samej Maomao staje się zagrożone. Pojawia się pytanie, czy zawsze powinna się tak angażować, nawet wtedy, gdy sytuacja jej nie dotyczy. Czasem cena za poznanie czyichś tajemnic może być zbyt duża. 

Każdy ma sekrety, nawet sama główna bohaterka. Okazuje się, że tak niechętna, by mieszać się w cudze sprawy, daje się namówić na rozwikłanie jeszcze jednej zagadki, ponieważ jest… przekupna. Co tak bardzo lubi służka-zielarka, że jest skłonna nagiąć swoje własne zasady? 

Dowiadujemy się, że pan Jinshi, którego Maomao podejrzewa o nadmiar wolnego czasu, wcale nie jest leniem, na jakiego wygląda. Bywa nawet, że nie sypia. W końcu opieka nad Wewnętrznym Pałacem to nie zabawa! Zwłaszcza kiedy co rusz mają miejsce dziwne i niepokojące wydarzenia… 

Uwielbiam relację, jaka jest pomiędzy nim a zielarką. Zdaje się, że Jinshi czuje się zazdrosny. Czy słusznie? Czyżby przywiązał się do swojej „zabawki” bardziej, niż sam by tego początkowo chciał? W końcu dochodzi nawet między nim a Maomao do zabawnego nieporozumienia. Reakcja Jinshiego na nieco niejasną relację służki z jej wizyty w rodzinnym domu jest bezcenna. Pani Gyokuyo długo jeszcze zrywała boki, a i czytelnik na pewno pośmieje się razem z nią. 

Pamiętajcie też, żeby zaglądać pod obwolutę. Na okładkach znajdują się dodatkowe rysunki. Bywa, że są one dodatkową sceną do któregoś wątku. W tym tomiku dowiadujemy się zza kulis obwoluty, że pan Jinshi przegapił pewne… zbliżenie 😉