Tak pachnie miłość. Recenzja komiksu Sniff

Historie, w których na pierwszym planie mamy do czynienia ze związkiem zakochanych w sobie osób, zazwyczaj zaczynają od jednego z dwóch momentów: romantycznego początku, kiedy to bohaterowie pokonują wszelkie zewnętrzne przeciwności, starając się być ze sobą, lub kiedy para staje na krawędzi rozstania, przeżywając chwile słabości. Pierwsza z opcji powinna wzbudzać u odbiorcy poczucie błogości, radość z oglądania rodzącego się uczucia i wzruszenie, kiedy wreszcie kochankowie przezwyciężą wszelkie przeszkody. Jednakże, co powinniśmy czuć, gdy jesteśmy świadkami rozpadającego się związku?

Sniff to opowieść o walce. Bohaterowie komiksu byli w sobie niegdyś szaleńczo zakochani. Teraz jednak ich związek przeżywa kryzys, który może doprowadzić do rozstania. Jednakże się nie poddają. Pragną spróbować dać sobie jeszcze jedną szansę, a tę widzą w wyjściu z nurtu codzienności i wyjeździe na ferie zimowe w góry. Tak oto rozpoczyna się pełna emocjonalnych turbulencji historia dwójki ludzi, którzy mogą być każdym z nas.

Na pierwszy rzut oka zaprezentowana w komiksie opowieść może wydawać się mało oryginalna (bo taka w rzeczywistości jest), jednak ze względu na kilka podjętych przez twórców decyzji, czytelnik odbiera ją zupełnie inaczej, jak w przypadku bohaterów albumu – są anonimowi. Przez ponad sto stron ani razu nie pojawiają się ich imiona. Sprawia to, że przeżywane przez nich dylematy oraz prezentowane myśli stają się na pewien sposób uniwersalne. Wydaje nam się, że nie należą one wyłącznie do tej dwójki, ale współdzielą je wszyscy, którzy znaleźli się w podobnej sytuacji. Dzięki temu niezwykle łatwo wejść w buty pary.

Inną znaczącą różnicą względem podobnych tworów są nadawcy poznawanych przez czytelnika dialogów. Z początku wymiana zdań wydawała mi się dosyć dziwna – ni to prezentacja myśli bohaterów, ni to ich wypowiedzi. Jakby chcieliby się nimi podzielić z drugą osobą, ale z pewnych względów tego nie robią. Potrzebowałem kilku stron, żeby zorientować się, że konwersacja odbywa się między nosami kochanków. Ten dość dziwny zabieg działa niezwykle pozytywnie na fabułę. Czytelnik bowiem poznaje równolegle dwie historie miłosne: par części ciała oraz ich właścicieli. Pierwsza z nich, zdając sobie sprawę, że koniec związku ludzi równoznaczny będzie z ich rozstaniem, stara się zrobić wszystko, co tylko może, żeby do tego nie dopuścić. Dodatkowo to dzięki nim poznajemy historię zakochanych – targające nimi wątpliwości, nigdy niewypowiedziane myśli itd. Druga jest niemą opowieścią o dwójce ludzi, którzy wciąż są ze sobą, ale oboje doskonale zdają sobie sprawę, że wkrótce może się to zmienić.

Na odbiór opowiadanej historii wpływa również charakterystyczna oprawa graficzna. Minimalistyczne, pozbawione szczegółów rysunki skupiają wzrok czytelnika na najważniejszych elementach w kadrze. Same ilustracje utrzymane są w lekko futurystycznym stylu, wzbogaconym intensywnymi kolorami; na przykład poszczególne postaci są zazwyczaj reprezentowani przez jedną barwę. Warto również wspomnieć, że poszczególne przedmioty w tle, fotele lub łóżka, ozdobione zostały przez równoległe linie. Wszystko to sprawia, że komiks wydaje się z lekka oniryczny. Na pochwałę zasługuje także umiejętne opowiadanie historii, jak również przekazywanie emocji bohaterów przy pomocy kadrów pozbawionych dialogów. Te często „mówią” nam dużo więcej niż strony pełne dymków. Trzeba przyznać, że Antonio Pronostico opanował ten zabieg do perfekcji.

Sniff to komiks niezwykły. Pomimo prostej historii wzbudza w czytelniku różnorodne emocje; począwszy od radości, po smutek oraz zmusza do pochylenia się nad tematem związków. Czy zawsze warto o niego walczyć? Może czasem należy zwyczajnie zrezygnować, odejść od osoby, z którą jeszcze przed momentem, myślało się, że spędzi się resztę życia​?