Najsmutniejsze pole golowe. Recenzja gry Golf Club Wasteland

Gry indie mają to do siebie, że mogą sobie pozwolić na większą wolność twórczą względem swoich większych braci o bardziej zasobnych portfelach. Dzięki temu mamy możliwość odkrycia produkcji zupełnie innych od wszystkiego, co na co dzień widujemy na rynku. Golf Club Wasteland oferuje nam rozgrywkę w golfa, która jest jedynie dodatkiem.

Poruszany w produkcji Demagog Studio temat można zaliczyć do bardzo aktualnych w dzisiejszych czasach. Świat doświadcza ekologicznego Armagedonu. Osoby mające wystarczająco dużo szczęścia i odpowiednią ilość pieniędzy ewakuują się z planety Ziemia do miasta usytuowanego na Marsie. Nasza rodzima planeta staje się za to ogromnym polem golfowym, na które przybywają wszyscy spragnieni rozgrywki w ruinach dawnego domu.

Gra oferuje nam 35 poziomów stanowiących zbiór zagadek logicznych polegających na ominięciu przeszkód i doprowadzeniu piłeczki do dołka. Żeby nie było zbyt łatwo, na naszej drodze znajdą się wraki pojazdów, zniszczone konstrukcje budynków, śmieci, zbiorniki wodne i wiele innych. Miejscami do celu prowadzą liczne ścieżki i od naszej precyzji oraz bystrego oka zależy, jaką taktykę na ukończenie etapu przyjmiemy. Sama mechanika produkcji jest banalna. Do naszych zadań należy jedynie określenie za pomocą gałki pożądanego kąta uderzenia, a następnie wymach wykonywany poprzez naciśnięcie przycisku. Proste i przyjemne.

Jak jednak wspomniałem, mimo że główna mechanika produkcji polega na uderzaniu kijem, zabawa w golfa stanowi jedynie tło dla znacznie ważniejszego aspektu gry. Jest nim zaś przedstawienie historii ludzkości pozbawionej swojego rodzinnego domu oraz rozpoczynającej wszystko od zera w nowym miejscu. Dużą rolę w narracji pełni przygrywające nam radio Nostalgia. Poza bardzo dobrej jakości ścieżką dźwiękową, która skutecznie umila nam zaliczanie kolejnych dołków, otrzymujemy także dużą liczbę wypowiedzi i wywiadów, z których dowiadujemy się o trudnych początkach tworzenia nowej cywilizacji. Audycji słucha się naprawdę przyjemnie, dobrze komponuje się ze światem gry i atmosferą gry w golfa.

Kolejnym aspektem budującym klimat produkcji jest stylistyka zaoferowanych poziomów. Każdy dołek znajduje się w ruinach po działalności ludzkiej rasy. Znajdziemy się między innymi w centrum handlowym, wieżowcu czy w tunelu linii metra. Wszystkie elementy są żywym dowodem na to, jak łatwo obrócić w pył coś, co wydawało nam się pozornie niezniszczalne. Jeśli chodzi oprawę graficzną, to otrzymaliśmy kolorową, lekko komiksową stylistykę pasującą do klimatu produkcji.

Na koniec warto wspomnieć o dzienniku głównego bohatera. Nasza postać zalicza się do tych małomównych, lecz komunikuje się z nami za pomocą różnych zapisków. Te odblokowujemy, osiągając par, czyli wbijając piłeczkę do dołka przy odpowiednio niskiej liczbie uderzeń. W połączeniu z komiksem po zakończeniu wątku fabularnego otrzymujemy smutną historię mężczyzny, który został oszukany i utracił wszelką nadzieję, a powrót na rodzinną planetę pozwala odnaleźć mu spokój.

Sposób opowiadania historii zachęca nas do wybrania pierwszego z dostępnych trybów gry, czyli Story Mode. Pozwala on na nieskrępowaną rozgrywkę, w której nie musimy się przejmować pomyłkami i limitami uderzeń, a także na pełne poświęcenie się oferowanej opowieści. Osobom przedkładającym wyzwanie nad fabułę zostały zaoferowane dwa dodatkowe tryby wymagające bardziej celnego oka i odpowiedniej siły przy uderzeniu. Nie jest więc tak, że osoby szukające rozgrywki będą się nudzić. Satysfakcja z odkrywanej historii przewyższa jednak tę ze zdobycia kolejnego dołka.

Golf Club Wasteland jest produkcją nietypową, której niejako udało się mnie nabrać. Po oglądanych w Internecie zrzutach spodziewałem się prostej gry logicznej polegającej na znalezieniu drogi do dołka. Ten element jest tutaj obecny, ale poza tym otrzymujemy też dojrzałą historię o katastrofie, której doświadczyła nasza cywilizacja – opowiedzianą z perspektywy zarówno jednostki, jak i grupy. Poza tym gra oferuje świetną narrację i bardzo przyjemną ścieżkę dźwiękową. Polecam zapoznać się z tą produkcją, zwłaszcza że ukończenie jej to zadanie na jeden dłuższy wieczór. Dodatkowo obecna jest także polska wersja językowa w postaci napisów.