Oszustwa pana maga. Recenzja komiksu Hellblazer Tom 1 (Garth Ennis)

No i mamy to! Legendarny run Hellblazera autorstwa Gartha Ennisa zawitał w końcu do Polski w zbiorczym formacie. Po dość mieszanych odczuciach, jakie zafundowała czytelnikom seria Briana Azzarello, przyszedł czas na prawdziwą gratkę dla miłośników angielskiego maga.

Autor takich hitów jak Kaznodzieja czy Hitman ponownie ukazał swój talent w tworzeniu mrocznych, przesiąkniętych zgnilizną i naturalizmem scenariuszy. Jego wizje tym razem objęły przygody Johna Constantine’a. Ennis ma w zwyczaju nadawać swoim bohaterom cechy niejednoznaczne, niejednokrotnie przekraczając granice przyzwoitości. W kwestii Hellblazera nie zrobił wyjątku, dzięki czemu seria jego autorstwa to dzieło mocne i bezkompromisowe.

Aby wizje przelane na papier zostały oddane z należytą pieczołowitością i w pełni ukazywały zamysł autora, Ennis zaprosił do współpracy takie osobistości jak William Simpson (znany między innymi z pomysłu wizualizacji Białych Wędrowców w serialowej Grze o tron), Steve Dillon (Kaznodzieja), Mike Hoffman (Midnight Days) oraz David Lloyd (V jak vendetta). Jednak nie każdy z rysowników wykonał swoje zadanie wzorowo, o czym pozwoliłem sobie napisać w odrębnym akapicie.

Przejdźmy zatem do fabuły. John Constantine w końcu się doigrał. Niezdrowy tryb życia oraz papierosy wypalone w liczbie mogącej posłużyć astronom do oszacowania gwiazd w danej galaktyce dokonały diametralnych zmian w ciele młodego maga. Wizyta u specjalisty kończy się bezwzględnym wyrokiem: nowotwór złośliwy w pakiecie z ostatnimi kilkoma miesiącami życia. Johna ogarnia niemoc i rozpacz. Wie też, że śmierć będzie tylko przejściem do prawdziwej udręki czekającej na niego w samym Piekle. Nie mając już nic do stracenia, postanawia odwiedzić Brendana, starego druha, który być może będzie w stanie udzielić mu pomocy. Udaje się więc do Chez Finn w Irlandii, miasteczka zajmującego szczególną pozycję w sercu Johna. Na miejscu okazuje się, że stary przyjaciel wciąż pomieszkuje w starej wieży. Gdy panowie padają sobie w ramiona i rozpoczynają wspominki przy dobrym alkoholu, Brendan wyznaje Constantinowi, iż niebawem piach w klepsydrze jego życia się przesypie, i błaga Johna o pomoc. Na domiar złego Brendan podpisał w przeszłości pakt z Szatanem i zaledwie kilka godzin dzieli obu panów od wizyty Upadłego. John postanawia pomóc przyjacielowi. Nie ma jednak pojęcia, jakie konsekwencje przyjdzie mu za to ponieść.

Wyżej opisana historia stała się inspiracją do powstania filmowej adaptacji komiksu z 2005 roku (Constantine z tytułową rolą Keanu Reevesa broni się tylko jako samodzielna, niezwiązana z uniwersum produkcja) i stanowi jedynie wstęp do albumu. Cały tom został podzielony na parę głównych części, pomiędzy którymi umieszczono kilka krótkich, ale równie ciekawych opowiastek. Johnowi przyjdzie się zmierzyć choćby z pokusami oferowanymi przez samego Króla Wampirów oraz stawić czoła potężnemu demonowi, który w przeszłości odpowiadał za makabryczne zbrodnie Kuby Rozpruwacza. Pozna też przyczynę tajemniczych zgonów członków lokalnego gangu.

Ciekawa narracja, intrygujące postaci i specyficzny, ciężki klimat to nie wszystko, co Garth Ennis ma do zaoferowania swoim czytelnikom. Niczym buldożer rozbija on Constantine’a na czynniki pierwsze, bawi się jego uczuciami, stawia przed trudnymi wyborami i tworzy skomplikowany portret psychologiczny głównego bohatera. Autor, stawiając przed magiem kolejne wyzwania, co chwilę je komplikuje, aby nadać całej otoczce prawdziwej dramaturgii.

Odłożę zachwyty na bok i skupię się tym razem na jednym, ale bardzo irytującym mankamencie. Są nim prace Mike’a Hoffmana i Williama Simpsona. Wizualizacja głównego bohatera momentami odbiega od tej, do której przyszło nam się przyzwyczaić na pierwszych stronach otwierających daną historię. Constantine przypomina Jamesa Franco, by na kolejnych planszach prezentować się niczym menel z dworca centralnego. Na finalnych planszach ponownie powraca do swojej niemal hollywoodzkiej postaci i ta sytuacja ma miejsce w kilku opowiadaniach. Przeszkadza to w lekturze i gdyby nie dymki, czytelnik mógłby uznać, że w dialogu uczestniczy zupełnie przypadkowy jegomość.  

Pierwszy tom zbiorczy Hellblazera autorstwa Gartha Ennisa to pozycja obowiązkowa dla każdego fana Constantine’a. Czytelnik otrzymuje w końcu prawdziwą magię i nietuzinkowe podejście do głównego bohatera, czyli te rzeczy, których w runie Azzarello było jak na lekarstwo. W końcu dostajemy Johna takiego, jakim być powinien.