Długo kazał czekać na siebie drugi tom Araba przyszłości, oj długo, ale jak się można było spodziewać, oczekiwanie się opłacało. Bo chociaż porównania z Mausem czy Persepolis, jakie możecie przeczytać na okładce, zanim przystąpiłem do lektury pierwszej części wydawały mi się przesadzone, szybko przekonałem się, że dzieło Riada Sattoufa naprawdę może z nimi konkurować. Tragikomiczna autobiografia autora opowiadająca o jego dzieciństwie na Bliskim Wschodzie jest utworem tak przejmującym i poruszającym, że niełatwo jest przestać wracać do niego myślami po skończonej lekturze. Jednocześnie pozostaje też po prostu znakomicie wykonaną powieścią graficzną, którą docenią przede wszystkim wyrobieni czytelnicy oczekujący od komiksu ambitnych treści i wyższych wartości.
Pierwszy tom Araba przyszłości opowiadał o tym, jak poznali się rodzice głównego bohatera, o ich życiu we Francji, a ostatecznie przeprowadzce na Bliski Wschód – do miejsca specyficznego, dziwnego i niewątpliwie niebezpiecznego. Ani mały Riad, ani jego matka nie spieszyli się z powrotem do tego świata, ale jednak wrócili. I w tym momencie zaczyna się akcja tomu drugiego. Zamieszkują w miasteczku Ter Maaleh, w pobliżu Himas, dalekim od stopnia rozwoju, do jakiego się przyzwyczaili, gdzie przerwy w dostawach prądu są normą, a jedynym zajęciem dla dzieci wydaje się być pilnowanie kóz. Na to jednak nie chce zgodzić się matka Riada, uważając, że chłopiec jest na to za mały. Wkrótce Riad idzie do szkoły i zaczyna doświadczać tamtejszego życia, życia często jakże brutalnego. Już właśni kuzyni chcieli go zabić, czy więc wśród rówieśników może być lepiej? W kraju rządzonym przez dyktatora, z dyktaturą obecną w domu, mały chłopiec z Francji, tak bardzo odstający od otoczenia – zarówno pod względem wyglądu, jak i zachowania – stara się odnaleźć w nieprzyjaznej rzeczywistości, ale czy to w ogóle możliwe?
Temat Bliskiego Wschodu od wielu lat jest kwestią aktualną dla całego świata, w ostatnim okresie jednak, za sprawą kryzysu uchodźczego, ważniejszym dla nas chyba bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Wśród stereotypów i poprawności politycznej, które z jednej strony wyolbrzymiają wiele faktów, z drugiej zaś łagodzą inne, szansa poznania prawdy, takiej podanej nam z pierwszej ręki, nie trafia się zbyt często. Riad Sattouf oferuje nam szczerość, wspomnienia pełne brudu i niewygodnych detali. Rozlicza się tu z własnymi traumami i przeszłością, przedstawiając nam intrygujący, choć jednocześnie często jakże przerażający obraz Bliskiego Wschodu i ludzi zamieszkujących te tereny.
Pewnie już samo to wystarczyłoby, żeby komiks się sprzedał, ale Sattoufowi oczywiście to nie wystarczyło. Stworzył bowiem dzieło znakomite pod każdym względem. Świetnie napisane, ale także dobrze poprowadzone, pozbawione dłużyzn czy zbyt skrótowego podejścia. Doskonała jest również szata graficzna, cartoonowa, ale nie burząca powagi całości. Maksymalnie uproszczona, to prawda, a jednak przyjemna dla oka i doskonale pasująca do treści.
Polecam gorąco. Arab przyszłości to świetny komiks, jeden z najlepszych w swojej kategorii, a jednocześnie aktualny i ważny. Dla tych, którzy francuskie opowieści graficzne kojarzą tylko z humorystycznymi albumami familijnymi, będzie to przy okazji nie lada zaskoczenie. Każdy jednak, kto od powieści graficznych oczekuje wyższych wartości i znakomitego wykonania, będzie usatysfakcjonowany.
Dziękuję wydawnictwu Kultura Gniewu za udostępnienie egzemplarza do recenzji
SZCZEGÓŁY:
Tytuł: Arab przyszłości tom 2em>
Data premiery: marzec 2018
Scenariusz i rysunki: Riad Sattouf
Typ: komiks
Gatunek: autobiografia
