Zwieńczenie szaleństwa. Recenzja komiksu Mercy Tom 3: Kopalnia, wspomnienia i śmierć

Nietrudno doszukać się inspiracji twórczością Lovecrafta w serii Mercy. Istoty z innego świata o zmiennej strukturze (czuć wzorowanie się na shoggothach), żywiące się ludźmi i mające własną świadomość pojawiały się już w wielu opowiadaniach amerykańskiego pisarza. Czy Mirce Andolfo udało się wykorzystać potencjał drzemiący w nienazwanych bytach, by stworzyć własną, przerażającą historię? W przypadku dwóch poprzednich tomów zabieg ten sprawdził się nadzwyczaj dobrze. Tylko czy finał serii w zatytułowanym Kopalnia, wspomnienia i śmierć albumie będzie godnym zwieńczeniem całej przygody?

Powracamy zatem do Woodsburgh. Miasteczka, którego ziemie przesiąknięte są krwią niewinnych, a kopalnie kryją wiele tajemnic. Historia osady wciąż pisana jest w ponurych kolorach za sprawą nagłych zniknięć i brutalnych mordów. Czy da się powstrzymać zło krążące nad mieszkańcami niczym wygłodniałe sępy?

Poprzedni tom zakończył się spotkaniem Gregora i Lady Hellaine. Teraz za sprawą pierwszych stron wiemy, jakie zamiary ma blondwłosa piękność względem młodego i niedoświadczonego życiowo spadkobiercy lokalnej kopalni. Intymne spotkanie przypieczętowane romantyczną deklaracją zostaje przerwane przez matkę młodzieńca – Lady Swanson. Matczyny strach związany z wiedzą na temat Hellaine potęguje się, gdy syn oświadcza chęć zaślubin z damą swego serca. Nieudana próba wyrwania potomka ze szponów blond piękności sprawia, że młodzieniec decyduje się na szybki ożenek. Brakuje tylko świadka, ale ten zjawia się niespodziewanie w postaci Goodwilla – lojalnego kompana Hellaine. Plany demonicznej pary zaczynają się ziszczać, lecz pozostaje jeszcze kwestia Rory. Co się stanie z małą, gdy Hellaine i Goodwill osiągną cel? Czy dziewczynka pozostanie na ziemi? Jak poradzi sobie po utracie ukochanej, przybranej matki? Zanim jednak poznamy odpowiedzi na te pytania, demoniczną parę czeka jeszcze walka na śmierć i życie z poszukującą ich łowczynią. A ta zdążyła już posmakować pozaziemskiego mięsa, co uczyniło ją zabójczą hybrydą.

Seria Mercy nie jest wyłącznie gotyckim horrorem o bogatych w gore planszach. To historia o poszukiwaniu szczęścia, pojęcia bardzo względnego w zależności od intencji danej osoby. Mamy tu konflikt pomiędzy miłością, chęcią powrotu do domu oraz lojalnością względem starych znajomych. Główna antybohaterka serii – Lady Hellaine – to postać bardzo złożona, mająca ustalone priorytety, lecz gdy budzą się w niej ludzkie odruchy, potrafi podjąć decyzję sprzeczną ze swoją pierwotną naturą.

Lady Hellaine w moim odczuciu to odzwierciedlenie każdego z nas. Niejednokrotnie bijemy się sami ze sobą, słuchając niewłaściwych rad. Czasem podróżujemy myślami w przeszłość, która nie powinna mieć już dla nas znaczenia. Jednak pewne zdarzenia pozostawiają ślady, a te z kolei mają wpływ na spostrzeganie rzeczywistości. Na szczęście od czasu do czasu pojawiają się ludzie usypiający drzemiące w nas demony, a świat nabiera zupełnie innych odcieni.

Mirka Andolfo stworzyła miks światów. Uniwersów różniących się od siebie pod wieloma względami, wręcz kontrastujących, lecz wzajemnie się przenikających. Jednak pomimo odmienności łączy je zdolność do poświęceń oraz zawierzanie intuicji. Mercy to historia groteskowa, pełna cierpienia, ale przy tym piękna w swojej brutalności. Kopalnia, wspomnienia i śmierć stanowi doskonałe zwieńczenie całej serii.

Autorka wykazała się nie tylko kunsztem pisarskim. Jej plansze to istne dzieła sztuki, a zabawa odcieniami czyni tę pozycję wyjątkowo piękną. Mercy to nie lada gratka dla fanów horrorów, a miłośnicy Lovecrafta będą czerpać z lektury prawdziwą rozkosz.

Dziękujemy wydawnictwu NonStopComics za udostępnienie egzemplarza do recenzji.