The Path, gra studia Tale of Tales wydana w 2009 roku na komputery PC i Mac, to pozycja obowiązkowa dla każdego fana gier psychologicznych (choć w źródłach oznaczona jest jako horror). Tylko dla cierpliwych! Opinie użytkowników i krytyków są bardzo podzielone, jedni kategorycznie wykluczają The Path z grona gier komputerowych wartych sprawdzenia, inni dziękują studiu za jej wydanie. Faktem jest, że ocena tej akurat gry jest niezwykle trudna i całkowicie zależy od przyjętego sposobu jej interpretacji oraz, możliwe, że przede wszystkim, od indywidualnego podejścia odbiorcy.

The Path czerpie z tradycji starszych wersji baśni o Czerwonym Kapturku (ciekawych odsyłam do Baśni dla dzieci i dla domu wydanych w 2010 roku przez Media Rodzinę) i jest pewnego rodzaju interpretacją tej historii. W artystyczny sposób wyciąga na powierzchnię przekaz swojego pierwowzoru i daje odbiorcy ogromny materiał do samodzielnej analizy. Zadanie jest jedno, fabuła prosta. Postaci nie są predestynowane do żadnych wyborów, wszystkie akcje zależą tylko i wyłącznie od decyzji gracza. Brak w tej grze elementów najczęściej uznawanych za składniki budujące każdy tego rodzaju interesujący przekaz digitalny – nie ma przeciwników do pokonania, nie ma zadań wyznaczających rozwój fabuły, nie ma też zagadek czy problemów logicznych, które należy rozwiązać, by gra postępowała.

Świat gry nie jest rozwinięty ani skomplikowany, dopóki gracz trzyma się otrzymanego zadania i jednej jedynej zasady (idź do babci i trzymaj się ścieżki) – a żeby w pełni skorzystać z możliwości gry zasadę tę trzeba złamać. Po wejściu w las bardzo łatwo stracić orientację. Jedyną pomocą w nawigowaniu między drzewami jest pojawiająca się co pewien czas przebyta trasa z oznaczonym obecnym położeniem gracza. W nawigacji pomaga też postać charakterystyczna tylko dla The Path – dziewczynka w bieli.

Każdy, kto spodziewa się kolejnej bajki z małą dziewczynką w roli głównej, będzie zaskoczony. Gracz ma do wyboru sześć postaci, sześć sióstr-Kapturków, każdą inną, w różnym wieku i o różnym wyglądzie. Blade dziewczęta z mocnym makijażem, w strojach mocno odbiegających od przyjętych przez ogół społeczeństwa za moralnie odpowiednie dla ich wieku, są wspaniałym wzorem stereotypizacji postaci. Każda z nich ma własnego wilka, którego może (nie musi) spotkać, a każdy wilk jest inny. Również obiekty, które dziewczęta mogą zbierać w lesie, są inne dla każdej z bohaterek.

Dalekim odejściem od oryginału jest możliwość bezpiecznego powrotu Kapturka do domu. Jak można takie zakończenie osiągnąć, każdy zainteresowany powinien sprawdzić sam. To samo dotyczy podsumowań rozgrywki – jakie zakończenia uznawane są za sukces, jakie za porażkę. Jakie uzyskają najwyższą ocenę, jakie najniższą. Gra daje ogromne pole do eksperymentów.

Nie ma tutaj najlepszej strategii, nie ma możliwości zwycięstwa w popularnym rozumieniu tego słowa. Gracz powinien wybrać drogę prowadzącą postaci do porażki, by bohaterki (a tym samym gracz) mogły doznać tego, co zostało dla nich zaplanowane. Gra zapewnia tylko sytuację, natomiast cała historia rozgrywa się głównie w umyśle odbiorcy. Nowe sposoby narracji, nowe znaczenia, triumf atmosfery nad zdarzeniami – to wszystko zawiera The Path. A być może wiele więcej. Co zostanie odczytane z tej gry zależy tylko i wyłącznie od gracza, a każda interpretacja i każde zdanie będzie zupełnie subiektywne.

Ocena: 7/10

Plusy
+ dla miłośników gier psychologicznych
+ bardzo klimatyczna
+ grafika prosta, ale artystyczna
+ ciekawe i niecodzienne spojrzenie na baśń o Czerwonym Kapturku
+ prosta w obsłudze
+ ogromne pole do interpretacji i analizy
+ tajemnica, niepokój, groza i zagubienie jak w pierwowzorze baśni

Minusy
– tylko dla cierpliwych – brak zwrotów akcji, elementów walki, łamigłówek, potworów
– prosty świat gry, który może okazać się po prostu nudny
– rozgrywka przebiega wolno, dla części użytkowników zbyt wolno
– uznawana za zbyt drogą jak na swoją wartość rozrywkową

Autor: TuTu