W tej bajce były smoki! Recenzja filmu Raya i ostatni smok

Ale to było dobre! – pomyślałem chwilę po pojawieniu się na ekranie napisów końcowych i zaświeceniu się świateł. W zasadzie na tym też mógłbym skończyć całą recenzję, bo przecież dowiedzieliście się już, że Raya i ostatni smok bardzo mi się spodobała, czyli polecam sięgnąć po ów tytuł. Jednakże przydałoby się jakoś uargumentować mój zachwyt. A nuż uda mi się przekonać kogoś niezdecydowanego lub nielubiącego animacji na danie szansy omawianemu filmowi.

To niezwykłe, jaką ewolucję przeszedł koncept księżniczek Disneya. Na początku bierne, poddające się dziejącym się wokół wydarzeniom, wiecznie zagrożone, ale przy tym nigdy niepopełniające błędów – a jeżeli już, to ze względu na czyste serce i chęć niesienia pomocy każdemu – i czekające na wybawiciela w postaci „księcia na białym rumaku”. Wreszcie, w pełni samodzielne, zaradne, ale też omylne, ponoszące konsekwencje swoich działań dziewczyny i młode kobiety. W dodatku sam motyw czyhającego na bohaterki wroga również zmienił się diametralnie. Coraz rzadziej mamy tu bowiem postać po prostu złą. Zamiast tego rolę antagonisty – jeżeli ten w ogóle występuje – pełni zwyczajny człowiek, o którym nie możemy powiedzieć, aby przejawiał jakieś specjalnie negatywne cechy. Zwyczajnie jego wartości, cele itd. krzyżują i wykluczają się z motywacjami protagonistki. Wspominam o tym, ponieważ to wszystko znajdziemy właśnie w Rayi i ostatnim smoku.

A o czym dokładnie jest najnowsza animacja Disneya? Akcja dzieje się w fikcyjnym królestwie Kumandra, wzorowanym na Azji Południowo-Wschodniej. Przed 500 laty smoki doprowadziły tu do powstrzymania złych istot. Po owym wydarzeniu magiczne istoty zniknęły, pozostawiając po sobie Smoczy Kamień. Artefakt ten przez kolejne pięć stuleci chronił świat przed powrotem potworów. Trzymano go w tajemnym skarbcu plemienia Serca – z którego właśnie pochodzi Raya. Jednakże pewnego dnia, kiedy przywódca wspomnianego ludu postanowił zaprosić do siebie pozostałe narody w celu ponownego scalenia królestwa, doszło do tragedii. Drogocenny kamień został rozbity na pięć części, a starożytny wróg ludzkości uwolniony, co doprowadziło do kataklizmu.

Rayę poznajemy dziesięć lat po tych wydarzeniach. Wędruje ona w poszukiwaniu Sisu – legendarnej smoczej bogini, która według podań spoczywa u źródła jednej z rzek. Jak można dowiedzieć się ze zwiastunów, udaje jej się to i razem postanawiają sprowadzić do Kumandry pokój. W tym celu muszą odwiedzić pozostałe cztery plemiona i zebrać kawałki Smoczego Kamienia.

Od razu należy przyznać, że fabuła filmu nie jest szczególnie odkrywcza i po pierwszych dziesięciu minutach łatwo się domyślić, jak zakończy się cała produkcja. Jednakże nie stanowi to wady. Dzięki prostej strukturze opowieści, nauki, jakie ma przekazać animacja, wybrzmiewają czytelnie. Dzieje się tak również za sprawą bardzo dobrze przedstawionych postaci; począwszy od głównych bohaterek – Rayi i Sisu, po drugoplanowych bohaterów, takich jak Namaari, Boun lub Tong. Na dużą pochwałę zasługuje tutaj zwłaszcza sposób, w jaki zostali wykreowani ci drudzy. Chociaż dostają oni zdecydowanie mniej czasu ekranowego, to jesteśmy w stanie o każdym z nich powiedzieć niespodziewanie dużo. Twórcy świetnie oddali charaktery poprzez z pozoru nic nieznaczące dialogi lub otaczającą scenografię.

Najbardziej jednak zachwyca poziom warstwy graficznej. Ta nie zawodzi w żadnym momencie i nie da się wskazać ani jednego odstającego od reszty elementu. Widząc niektóre kadry, przedstawiające pełen zieleni krajobraz rzecznej krainy, człowiek jest w stanie zapomnieć, że ma do czynienia z animacją, a nie z filmem aktorskim. Niezwykle prezentuje się też jakość animacji; od ruchu postaci, po zachowanie wody i reagującą na podmuchy wiatru sierść.

Raya i ostatni smok zachwyca pod każdym względem. Jest to tytuł uniwersalny, który spodoba się nie tylko młodszemu widzowi, ale również temu starszemu. Film przesiąknięty jest klimatem dalekowschodniej przygody, która cieszy oko oraz serce od prostego, ale przy tym niezwykle ważnego i aktualnego, morału, jaki niesie ze sobą fabuła.