Oto jeden z nielicznych w Polsce przedstawicieli popularnego w Stanach gatunku Weird Fiction. Gatunku, który splata ze sobą historię, zjawiska nadprzyrodzone, teorie spiskowe, technologiczne i naukowe wątki oraz dziwne stworzenia. Tym razem jest to komiks wyłącznie naszych rodaków udowadniając, że Polacy znakomicie czują się i w tych klimatach, i potrafią opowiedzieć świetną historię.
Rok 1924. Ivan Kotowicz, syn Siergieja i Kariny, wiedzie spokojne życie u boku rodziców w malutkiej i cichej rybackiej wsi na granicy Rosji i Azerbejdżanu. Nie zaznał wielkiego świata, a jedynym niezwykłym wydarzeniem, jakiego był świadkiem, stały się odwiedziny przyjaciela ojca, który przywiózł ze sobą tajemniczą substancję. Wkrótce jednak przychodzi mu wyruszyć w świat, bo oto kraj potrzebuje zarówno jego samego jak i Siergieja. Tak zaczyna się wielka i niebezpieczna przygoda, ale ani ojciec, ani syn nie są świadomi, że ktoś chce wykorzystać wiarę w komunizm do własnych celów…
Historia drogi, bo do takich także można zaliczyć Ivana Kotowicza, to niemal zawsze historia dorastania i wewnętrznej przemiany. Opowieść o odkrywaniu samego siebie i tego, co w życiu ważne. Nie inaczej jest w tym przypadku. Ivan ze strachliwego kotka przeradza się powoli w prawdziwego charyzmatycznego wojownika, czego zapowiedź dostajemy już na pierwszych stronach albumu. Jego przemiana odbywa się na tle dwudziestowiecznej Rosji, ale Rosji pełnej dziwacznych wynalazków, nie mniej dziwnej broni i istot jakby rodem z dzieł Lovecrafta (swoją drogą najsłynniejszego chyba przedstawiciela Weird Fiction). A wszystko to uatrakcyjnione o zabieg animalizacji, nie w pełnym jednak wymiarze, a bliższe choćby takiemu Stuartowi Malutkiemu. Matka Ivana to kotka, poruszająca się w pozycji wyprostowanej, mówiąca etc., ale kotka. Ojciec zaś to zwyczajny człowiek.
Strona graficzna albumu w pewnym stopniu przypomina Hellboya (a bardziej swojsko Toshiro) – podobne operowanie czernią, podobna skuteczna i przyjemna dla oka prostota. Ale, jak i we wspomnianym Toshiro, tak i tutaj, kreska jest oryginalna i niezaprzeczalnie autorska. Świetna jest tu mimika bohaterów, a przesympatyczny Anton Świnojew za każdym razem budził uśmiech na moich ustach. Podobnie znakomicie prezentują się także aspekty techniczne, w szczególności pojazdy.
To wszystko plus staranne wydanie, wzbogacone o szkice i alternatywne okładki, daje razem kolejny znakomity polski komiks, który nie ustępuje standardom szerokiego świata. Dlatego, jeśli cenicie sztukę historii graficznych, polecam go Waszej uwadze, szczególnie że to dopiero początek opowieści o Ivanie, a wydawnictwu Kultura Gniewu składam serdeczne podziękowania za udostępnienie mi egzemplarza do recenzji.
NASZA OCENA
Podsumowanie
Plusy:
+ ciekawa historia
+ intrygujący klimat
+ świetna strona graficzna
Minusy:
– za dużo fajerwerków graficznych
