Czy na tym polu idzie coś jeszcze ugrać? Recenzja gry The Survivalists

Minecraft niewątpliwie wytyczył kompletnie nowy szlak w grach survivalowych. Tytuł okazał się gigantycznym hitem i na jego kanwie powstało wiele mniej lub bardziej udanych klonów. Czy twórcom Wormsów uda się podbić rynek swoim nowym tytułem? Nie wiem, czy produkcja Team 17 przebije się do świadomości tłumów, jak ich poprzednia marka, ale jestem pewien, że zdecydowanie zasługuje ona na uwagę. Autorzy, bazując na doświadczeniach poprzedników, posiedli  wiedzę o najlepszych praktykach i wdrożyli ją. Następnie wprowadzili koncepcję, która na pierwszy rzut oka może wydać się banalna, a jest genialna i innowacyjna w tym gatunku — pomocników.

Zaczynając jednak od początku — jesteśmy rozbitkiem, który po dotarciu tratwą na wyspę musi przetrwać trudy dziczy i odnaleźć drogę do domu. Gra daje całkiem sporą swobodę wyboru w kwestii wyglądu postaci, ale wszystko bazuje na gotowych komponentach. Na start otrzymujemy przydatny pakiet powitalny, który odnawia się co jakiś czas wraz z odświeżeniem świata. Znajduje się on w szczątkach naszej tratwy. Posiadając podstawowy ekwipunek, można zająć się najważniejszą częścią gry, czyli tworzeniem przedmiotów. Tu sprawa jest zasadniczo prosta — znajdujemy kolejne surowce, z których tworzymy narzędzia i inne rzeczy. Z czasem, aby móc się rozwijać, trzeba będzie wybrać się na łowy lub wyruszyć w podróż na inną wyspę.

Zanim jednak przyjdzie moment na to, by zbudować tratwę i wyruszyć na eksplorację archipelagu, będziemy mieli co robić w pierwszej lokacji. Przede wszystkim znajdziemy większość potrzebnych nam surowców oraz podziemia, w których zmierzymy się z różnymi monstrami, za co zostaniemy sowicie wynagrodzeni. Na przeciwników natkniemy się również na samej wyspie. Będą oni utrudniać przemierzanie dzikiego lądu, na którym spotkamy totemy wynagradzające nas za dostarczenie oczekiwanego przedmiotu, latającego balonem sprzedawcę posiadającego unikalne towary oraz małpy. Te wspaniałe zwierzątka są kluczem do naszego przetrwania. Kiedy jakąś uratujemy lub poczęstujemy karmą, przyłączy się do nas i będzie robić to, co jej każemy. Delegowanie zadań było dla mnie najtrudniejszą częścią gry. Mocno dominowało przyzwyczajenie z innych tytułów, gdzie samodzielnie realizowało się najbardziej prozaiczne czynności. Z czasem jednak udało mi się nauczyć używania małych pomocników, a korzyści tego okazały się nieocenione. Im dłużej nasze małpki wykonują dane zadanie, tym lepsze w nim się stają, a co za tym idzie, wykonują je szybciej niż my. Dalej czeka nas jeszcze kilka niespodzianek, ale ich odkrycie zostawiam wam.

Gra została fenomenalnie wykonana przy użyciu stylu pixel-art z izometrycznym 3D. Ogląda się to z wielką przyjemnością. Ścieżka dźwiękowa jest dosyć… specyficzna? Otóż podczas rozgrywki nie wpada zbytnio w uszy, oprócz momentu, gdy wypływamy tratwą na przygodę. W dużej mierze soundtrack tworzą łagodne elektroniczne dźwięki, w których mocno czuć tropikalny klimat. Świetnym aspektem jest to, że tratwa wraz ze zbieraniem uszkodzeń płynie wolniej. Gorzej tylko, jak się przez dłuższą chwilę tego nie zauważy i zaczyna marudzić, że wyprawa trwa za długo. Gra jest bardzo wciągająca i pochłania całkowicie. Niestety nie da się uciec od syndromu „jeszcze jeden poziom”.

Zespół Team 17 ponownie dostarczył jakościowy produkt. Po fenomenalnej serii Worms stworzyli kolejny bardzo grywalny tytuł, który wciąga na mnóstwo godzin i daje sporo radości. Odkrywanie świata jest po prostu wielką przyjemnością, a fakt, że poziomy są generowane proceduralnie sprawia, że do gry można podejść wielokrotnie. Bardzo żałuję, że nie miałem z kim wypróbować trybu multiplayer — myślę, że to mogłoby być interesujące doznanie.